REDACCIÓN.- Xa entrada a segunda década do século XXI, non se sabe se somos máis libres ou máis moralistas, se nos soltamos definitivamente o pelo ou somos máis mojidos que os nosos avós. O certo é que son moitos os tabús que seguen lastrando os nosos costumes, costumes e lingua. Reivindicamos o dereito a amar libremente, facemos o amor, practicamos sexo oral, sexo anal, sexo virtual... Cando terei dereito a foder a quen queira nunha pancarta? Porque ás veces fan o amor, pero noutras moitas foden e corremos o risco de que as cousas politicamente correctas se apoderen das nosas habitacións.
Un deses grandes tabús é a pornografía, especialmente a pornografía gay, e moito menos a pornografía lesbiana ou trans. Os actores heterosexuais gañan a vida co porno gay e despois están as supostas lesbianas con uñas moi longas que parecerían máis apropiadas para substituír a Freddy Krueger en "A Nightmare on Lesbo Street". Anos escoitando queixas queixas sobre o tema da pornografía lésbica para que, cando se filman escenas de sexo explícitas como as de "A vida de Adele", os foros cinematográficos están cheos de comentarios de lesbianas escandalizadas con medo de que algún idiota triste se inspire en o tema. E todo isto, cando xa críamos que o debate dos anos 70 sobre a conveniencia da penetración entre mulleres, a prol da reproducción de roles heterosexuais. Tecido!
Por todo o que se dixo, é reconfortante que o Museo Schwules de Berlín presenta a exposición "Porno así" sobre a pornografía homosexual desde o século XIX ata a actualidade. Desde citas en callejones escuros e suxestivas postais en tons sepia ata “reality porn” sen deixar de lado, por suposto, a longa sombra da SIDA que tamén pende sobre a produción pornográfica. Nesta exposición pódense atopar películas, fotos, xoguetes sexuais, material cinematográfico e achegas de coleccións privadas. Pero sobre todo, o que atoparemos é un espazo de liberdade para a mirada, o hiperrealismo anatómico da pornografía, sen guión e sen artificios. E unha vez superada a incomodidade inicial, a risa nerviosa e o empuxe á compañeira, descubriremos que o Museo Schwules non fai máis que visibilizar o agochado dentro do oculto, o estigma máximo da marxinalidade.
O crítico de arte e profesor Pere Parramon Nun artigo brillante sobre a exposición "Porno así", cita Nagisa Oshima, director da película "O imperio dos sentidos" cando afirma "A pornografía é a revelación do oculto que se quere ver e que, unha vez visto, deixa de ser obsceno e se fai liberador". Porque o que é obsceno é a negación, porque o desexo é transversal e non sempre vai da man do amor e a aterradora praga da sida de cambio de século ensinounos a poñelo e a poñelo, pero nas fantasías sexuais non é necesario. para poñer un preservativo ou cortar as uñas...
Editorial Gayles.tv
Televisión en liña
