REDACCIÓN.- Dicía Honoré de Balzac que "a burocracia é unha máquina xigantesca xestionada por pigmeos". Non sei se Antonio Fernández e Luis Fernández, que non son irmáns senón parella a pesar de compartir apelido, coñecían a cita, pero seguramente compartirían o pensamento de Balzac de coñecelo.
Antonio e Luís son unha parella española con todos os papeis en regra e cun soño común á gran maioría dos casados do planeta, que teñen fillos. Tendo en conta que o subrogación En España é ilegal, pero permítese a entrada de nenos doutro país, sempre que se acredite a paternidade legal, decidiron ir a México para conseguir o seu obxectivo. Alí recibiron o apoio da México Subrogación e a asociación "Axudando a crear familias", entidades que, aproveitando a lexislación especial do Estado mexicano de Tabasco, poñen o servizo de inseminación artificial a disposición das parellas de todo o mundo que non poden ter fillos, independentemente da súa composición. Cada membro da parella inseminou un óvulo e, tras a gestación subrogada, os xemelgos naceron o 6 de xaneiro. Olivia e Marco, confirmando que para os Reis Magos de Oriente non hai distancias nin fronteiras. Pero para simples mortais si.
A parella leva un mes atrapada en México por un trámite burocrático. Ao nacer os fillos estaban empadroados en Tabasco co nome dun dos proxenitores na caixa do pai e o outro noutra caixa, deixando en branco o da nai. Cando intentaron tramitar o pasaporte dos dous pequenos para regresar a España, o Ministerio de Asuntos Exteriores do Distrito Federal de MéXico denegoulles o documento porque non aparecía o nome da nai. Confundidos, foron ao Embaixada de España onde se lles indica que é imprescindible que apareza o nome da nai e que inclúan o da muller de substitución, solución que os pais preferirían non ter que adoptar. Ante isto, a Embaixada nega os pasaportes dos nenos. Decisión salomónica, ou inclúes unha nai circunstancial no seu pasaporte ou deixas os fillos en México.
Hai 14 anos, o xulgado de paz dunha pequena localidade de Barcelona denegou o rexistro dun fillo derivado da inseminación artificial a unha muller solteira, lesbiana para ser exactos, se non introducía o nome dun varón no recadro previsto. para o pai.. Evidentemente non había o nome do pai porque a doazón é anónima. A nai tivo que recorrer a veladas insinuacións dunha posible denuncia ante o xuíz por incitar á falsificación de documentos para que este aceptase inscribir á nena, o que fixo case dous meses despois do seu nacemento. Cando anos despois a nai quixo tramitar o DNI da súa filla, na caixa do pai apareceu un nome masculino. Enganarana.
Non parece que as cousas cambiaran moito nese sentido. Kafka Segue reinando nos xulgados, rexistros, embaixadas, consulados e aduanas. Podemos casar e ter fillos, temos unha lexislación en España que ampara ese dereito, pero resulta que non podemos traelos a España con documentos que reflictan fielmente a realidade da túa situación familiar. Exércitos de pigmeos prepáranse para engraxar os engrenaxes da gran máquina da burocracia todos os días. Temos o consolo de pensar que nós "Somos ananos sobre ombros de xigantes, podemos ver máis lonxe". A cita, para ilustrar os pigmeos, é do filósofo Bernardo de Chartres.
Gayles.tv
Televisión en liña
