Vida máis aló dos 50 Soa a ciencia ficción cando tes 25 anos, algo que lles pasa a outros nunha dimensión paralela. Pasamos pola rúa vellas amables e avós respectables sen pensar que moitas veces nos miran dende as portas medio pechadas dos armarios que nunca se atreveron a abrir. Vidas secuestradas por silencio e medo, por mentiras e malentendidos. Son os nosos maiores, son os que algún día tamén seremos nós.
Vivimos inmersos na cultura de culto ao corpo e á mocidade, xusto cando a esperanza de vida se prolonga máis co tempo. El discriminación por idade ou marxinación pola idade, é especialmente acusado na comunidade LGTBI. Despois da barreira dos 50, enfrontámonos a un dobre invisibilidade, que provoca homofobia e negación da vítima colectiva da síndrome. Peter Pan.
É urxente abrir a debate profundo sobre o tema, promover iniciativas como «enquisa sobre as necesidades das persoas LGBT maiores» que impulsan o Fundación Enllaç e o Concello de Barcelona. Potenciar actividades de lecer, pisos tutelados, espazos de encontro... Non se trata de negar a integración, senón de evitar as dolorosas volve ao armario en residencias de anciáns onde hai que volver agochar emocións e vivencias.
Os maias crían que cando cumprimos 52 anos renacíamos despois de pasar por todas as variables da experiencia. Hai máis vida, non é o final do xogo.
Montse Trillo, directora de contidos de Gayles.tv
