REDACCIÓN.- Parece claro que como colectivo estamos a vivir un momento de apertura e recoñecemento. Pasamos da crónica negra ás páxinas centrais dos medios de maior circulación, do cine porno e da comedia sucia ás alfombras multicolores dos festivais, da ocultación, en definitiva, ao glamour dos famosos e dos políticos que saen do armario. .
Pero tamén é evidente que Somos un sector da poboación cobizado por empresas, concellos e medios de comunicación que descubriron o suposto poder adquisitivo dos membros do colectivo LGTBI.
Os tan empregados argumentos da ausencia de cargas familiares, os altos ingresos profesionais e o alto índice de consumo no ocio e na cultura, convértennos no obxectivo de campañas, promocións, festivais e eventos. O príncipe do capital atopou a tarxeta de crédito de Cinderela e agora está a buscarnos desesperadamente para ver se cabe na nosa carteira. Do repudio ao desexado, do desprezo ao adulación.
Todo isto é comprensible se temos en conta que o 10% da poboación supón o 15% do investimento no turismo mundial. Ou que A taxa de crecemento do turismo homosexual é o dobre que do turismo heterosexual.
Pero nada xustifica perder os estribos e presumir publicamente do ventaxoso economicamente que é organizar eventos LGTBI. Sobre a celebración dun festival, recentemente puidemos ler declaracións que afirman que o turismo gay é rendible porque, “de momento non temos fillos, o que nos permite gastar máis en nós mesmos e viaxar en calquera momento do ano porque "Non temos que equilibrar as nosas viaxes coas vacacións escolares". Polo que lin, o tópico (moitos si temos fillos) e a visión puramente mercantilista resultan molestos. Pero o que non se debe afirmar é que un festival LGTBI non é unha alegación de identidade, senón "unha escusa para atraer máis turistas durante esta fin de semana".
Neste caso dicimos o pecado e non o pecador, porque a intención non é molestar a ninguén, senón abrir unha reflexión sobre o fin último dun concurso LGTBI, que debe ser sempre a procura da visibilidade, a reivindicación da igualdade e, en definitiva, un punto de encontro da comunidade. Que isto xera negocio, xenial, pero que é unha consecuencia, non a causa brandida aos catro ventos.
Editorial Gayles.tv
Televisión en liña
Totalmente de acuerdo, nunca había reflexionado sobre este particular. Sois el nuevo y gran negocio de los empresarios (que tristeza), no hay convicción en las ideas hay simplemente euros. Pero por otro lado me alegra comprobar que somos muchos los que consideramos que no hay ninguna diferencia, lo mas importante es ser buena persona. Se quiere a los demás por su sinceridad, su sonrisa, sus penas y repito por ser buena persona. Os kiero chic@s. Besazos.
Moitas grazas Lucía polo teu comentario. É verdadeiramente triste saber que os nosos esforzos están sendo empregados con fins económicos por persoas que non teñen ningún interese na igualdade. Por iso, é importante que sexamos conscientes deste tipo de “eventos” e loitamos contra estes actos. Actos que ensucian o verdadeiro concepto de dignidade humana. Ningunha persoa debe ser considerada a "moeda de ouro".