Hai 40 anos que os “actos de homosexualidade” xa non se consideraban ilegais e penables no Estado español.
GAYLES.TV.- Hoxe, 26 de decembro, cúmprense 40 anos da derrogación de determinados artigos do Lei de perigosidade e rehabilitación social que afectaba aos homosexuais. O 26 de decembro de 1978, os ministros de adolfo suarez Escoitaron no Congreso os argumentos a favor e en contra da modificación da citada lei. Case por unanimidade (284 votos emitidos, 278 a favor e 6 abstencións), elimináronse algúns artigos da lei franquista, entre os que se atopaban os que practicaban a mendicidade, a homosexualidade, o vandalismo, o narcotráfico e o consumo, e a venda de pornografía, a prostitución e o proxenetismo. inmigrantes ilegais e calquera que fose considerado socialmente perigoso polo réxime.
A Lei do Perigoso Social foi unha lei do código penal español que fora aprobada polo franquismo en agosto de 1970, substituíndo ao Lei de Vagabundos e Delincuentes que durante décadas servira para controlar todos os individuos considerados antisociais.
A Lei estableceu penas que van desde multas ata cinco anos de reclusión en prisións ou centros psiquiátricos para "rehabilitación" de individuos. A consideración de "enfermo" Impedíalles gozar de determinados beneficios aplicados aos que estaban en prisión, polo que o indulto de 1975 e a amnistía de 1976 promulgadas tras a morte de Franco non incluían ningún dos considerados socialmente perigosos. Non eran prisioneiros, estaban enfermos e, en consecuencia, non podían ser indultados nin amnistiados.
É obvio que estas leis, xunto coa de "escándalo público", foron empregadas de forma sistemática para reprimir a homosexualidade e a transexualidade durante o franquismo e ben entrada a democracia. As definicións que se empregaban nos textos legais xa din moito da consideración dos comportamentos: invertidos, pederastas pasivos, actos antinaturais, repugnante vicio nefasto e unha longa lista de insultos e descualificacións.
Baixo o paraugas destas leis, foron detidos, encarcerados en cárceres e asilos e mesmo en campos de detención creados expresamente para homosexuais, el de Huelva para o activo e Badaxoz para o pasivo. E moitos outros lugares como Tefía en Fuerteventura ou as galerías especiais para homosexuais de La Modelo de Barcelona, Valencia ou Carabanchel onde se instalaron módulos para confinar este tipo de presos. Do coñecido como pombal, no terceiro andar da prisión madrileña, varios reclusos saltaron ao baleiro para quitarse a vida.
O panorama era absolutamente desolador: psiquiatras, terapias aversivas, electroshock e mesmo lobotomizacións que deixaron aos rapaces coma vexetais de por vida. A única saída era refuxiarse en falsos matrimonios ou suicidarse.
Foi a loita dos colectivos homosexuais a que logrou a modificación da lei de escándalo público en 1983, e a súa posterior derrogación en 1989. A Lei de perigosidade social desapareceu por completo o 23 de novembro de 1995. Hai algo máis de 20 anos.
El Concello de Barcelona puxo en marcha un macroproceso para condenar os crimes contra o colectivo cometidos durante o franquismo e invita a vítimas e testemuños a acudir á oficina de non discriminación para sumarse a el.
En resumo, só pasaron 40 anos desde que unha boa parte do colectivo LGTBI deixou de ser considerado enfermo e os logros obtidos desde entón son froito da loita de todo o colectivo. Xa se alzan voces que queren facer retroceder o reloxo da historia e o noso slogan de hoxe como entón só pode ser un: NON PASA!
Fuente: chainser.com, eldiario.es, público.es
GAYLES.TV
Televisión en liña
