Ana María Moix, la Nena, oraindik “Gauche divine”-ko lagunek esaten zioten bezala, joan da. Isilik eta oin puntetan. Azkenera arte mantendu zuen duintasun berarekin.
Ironikoa, berri-berria, ziztakorra, murriztezina... Literatur lan bikaina baino askoz gehiago uzten digu, armairurik gabeko eta belaunikorik gabeko bizitzaren adibidea ematen digu.
Mutiko ilegorri bat dago bere bila Eixampleko kaleetan eta Walterri galdetzen dio zergatik joan den. Baina ziur nonbait Bocaccio zeruko bat dagoela eta han tabernan Terenci, Barral, Gil de Biedma eta beste asko itxaroten izango dira azken trago bat hartzeko, beste bat, eta ahal bada gaua baino vals beltzago bat dantzatzeko.
Duela urtebete besterik ez, elkarrizketa batean deklaratu zuen: "Agian nahiko adina naiz joan behar dudala onartzeko". Onarpena versus dimisioa.
Loreetarako denborarik ez.
Montse Trillo, Gayles.tv-eko edukien zuzendaria
