REDACCIÓN.- Hoxe, o día que acabamos de saber que se aprobou o matrimonio igualitario nos 50 estados dos Estados Unidos, queremos homenaxear a quen sen dúbida foi unha icona gay por excelencia e que non tivo pouco que ver coa orixe das celebracións do Orgullo, Judy Garland.
Celebramos o Día do Orgullo e pouco sabemos dos acontecementos que orixinaron este evento. Este non é o lugar para escribir un tratado de historia, pero lembra que cando a policía entrou nas instalacións de Stonewall facer a enésima redada, golpear, perseguir e deter aos que a porta pechada tentaban vivir á marxe, moitos deles estaban de loito por Judy Garland.
Ese 27 de xuño de 1969 calcúlase que ao funeral da actriz acudiron unhas 20.000 persoas., sobre o neno prodixio que tocou o corazón de tantas persoas que se sentían sós, ata o punto de que os gais comezaron a recoñecerse cun eufemismo: “a amiga de Dorothy”. Da Dorothy que bailaba e cantaba coas distintas, co home de lata, co espantallo, co león covarde que logo foi tachado de homosexual polos intelixentes psiquiatras que se mofaban da devoción dos homosexuais pola película "O mago de Oz".
Foron moitos os intentos de explicar a conexión entre Judy Garland e o inicio do que se convertería no movemento de loita pola liberación de gais e lesbianas. Algunhas cuestións son obxectivos, como a influencia dun pai homosexual ou a bisexualidade do seu marido. Mesmo se falou da identificación dun colectivo perseguido e estigmatizado con alguén que tampouco tivo a vida doada a pesar da fama. No imaxinario colectivo, a viaxe de Dorothy dende un Kansas branco e negro, dende un ambiente opresivo e dogmático ata Oz, reflicte a fuxida de milleiros de membros do colectivo LGTBI a un mundo mellor, un universo de cores onde o arco da vella brilla sobre diferentes personaxes. pero que se queren e viven en liberdade.
Por todos estes motivos, na madrugada do 28 de xuño de 1969 no bar Stonewall mentres os que acudiran ao funeral bebían e choraban, un mal agoiro pendía no aire. Na película "Stonewall" de Nigel Finch, cando a policía entra no asalto e ordena que se silencie o disco que toca na máquina de discos local, alguén négase a obedecer e responde cunha frase: "Judy quédase". A voz de Judy Garland permaneceu flotando no local e nas conciencias das xeracións.
Nun día tan cheo de felicidade para tanta xente coma hoxe, non esquezamos honrar a memoria dos que nos precederon.
Editorial Gayles.tv
Televisión en liña
