O Senado italiano aproba as unións de gais e lesbianas.
REDACCIÓN.- A actualidade lévanos a publicar dous textos editoriais nunha mesma semana. Pero o que está a suceder en Italia non se pode informar como simple noticia sen tomar posición. Xa o 25 de xaneiro publicamos o texto “O espertar LGTBI en Italia”, na que alertabamos dos riscos de amputación que estaban previstos respecto ao proxecto de lei sobre as unións homosexuais.
Basta con ler os titulares dos medios para decatarse de que a vitoria de onte é agridoce, é un paso importante, si, pero aínda así deixa á comunidade homosexual nunha situación de cidadáns de segunda. A máis estendida é a de "O Senado italiano aproba as unións homosexuais". É dicir, ninguén quere implicarse, ninguén quere recoñecer que os intereses da dereita ultracatólica e da ultradereita descafeinaron, desnataron, desvirtuaron o que estaba chamado a ser o fin dunha situación insostible nunha situación democrática. país que forma parte da Unión Europea e é o feito de que milleiros de cidadáns ven mermados os seus dereitos constitucionais máis básicos e non están en igualdade de condicións co resto dos seus compatriotas.
E aquí o problema é que o Partido Demócrata do primeiro ministro Matteo Renzi, viuse obrigado a modificar o texto inicial para conseguir o apoio do seu socio na executiva, o partido conservador Novo Centro Dereita. Se non, o texto non prosperaría. Así o proxecto de lei foi aprobado por 173 votos a favor e 71 en contra, e só quedaría pendente a ratificación por parte da Cámara de Deputados para que poida entrar en vigor.
Se ben é certo que se deu un paso de xigante tras semanas de bloqueo pola intensa polémica social que xerou o tema, tamén o é que os homosexuais italianos non poden renunciar á total igualdade co matrimonio á que teñen dereito os heterosexuais.
O primeiro ministro Mateo Renzi declarou: «Hoxe quedará na crónica desta lexislatura e na historia do noso país. A esperanza gañou contra o medo. Coraxe contra a discriminación. "O amor gañou".
Non imos desmerecer aquí o esforzo realizado para que se recoñeza a mera unión civil, pero tampouco o tema é algo para escribir. En primeiro lugar, non se recoñece o dereito a adoptar os fillos naturais do outro membro da parella, polo que os detractores da lei temían que ese recoñecemento fomente a maternidade subrogada. Xa vedes que o cu terá que ver coas estacións. E todo porque colectivos católicos e conservadores insisten en que "un neno debe ter un pai e unha nai". De todos os xeitos.
Por outra banda, e para evitar confusións entre este tipo de unión e o matrimonio entre un home e unha muller, non se inclúe ningunha referencia á fidelidade dentro da parella. Ou quizais é que se impuxo o tema da promiscuidade homosexual.
Tampouco imos dicir que todo é negativo, ao final boa parte dos dereitos previstos no matrimonio civil estenderanse ás unións civís entre persoas do mesmo sexo e esa é a primeira
Só se instituíu en Italia, pero non podemos deixar de denunciar as limitacións e a discriminación absoluta que supón para os gais e as lesbianas.
Pagouse un prezo moi alto por silenciar a católicos e conservadores e o peor é que ao final o texto aprobado non satisface a ninguén, nin aos defensores da lei nin aos seus detractores.
En definitiva, a loita continúa e non parará ata que todas as persoas teñan os mesmos dereitos sen ningún tipo de discriminación vinculada á súa opción sexual ou de xénero. Ese día poderemos afirmar con Matteo Renzi que o amor gañou.
Editorial Gayles.tv
Televisión en liña
