"Fuxe" o documental de animación que compite en tres categorías dos Oscar
«Fuxir«, do danés Jonas Poher Rasmussen, está nominada a mellor película internacional, animación e mellor documental nos próximos oscar. Este documental de animación, feito para protexer a identidade do seu protagonista, conta a tremenda historia dun refuxiado afgán homosexual en Europa.
As tres candidaturas para oscar únete ao premio prestixio Festival de Animación de Annecy (Francia), a ambos Premios do cine europeo -mellor documental e mellor película de animación- e outros corenta recoñecementos máis.
É unha historia sobre a identidade, tamén sexual, xa que Amin (non o seu nome real) tivo que convivir coas miradas e as acusacións por homosexual. Amin Non é un personaxe inventado, senón que é un verdadeiro amigo do director. «Coñecino cando tiñamos 15 ou 16 anos. Apareceu unha mañá no pequeno pobo de Dinamarca onde vivimos. Vivía ao outro lado do bloque, e nunca quixo falar destes temas. Respectábao, pero era unha caixa negra da nosa amizade que estivo pechada durante moitos anos.", conta Jonas Poher Rasmussen.
Máis aló do seu evidente interese formal e conceptual, «Fuxir» é valiosa pola mestura de delicadeza e claridade coa que se afasta do íntimo (unha intimidade que se beneficia da amizade de longa data entre director e protagonista) para expor un drama universal e as súas terribles e inconsolables consecuencias.
Ser refuxiado non é unha identidade
Facendo esta película feita Rasmussen cambiar a súa perspectiva sobre a migración. «Comezamos a facelo en 2013, en 2015 houbo a crise dos refuxiados e de súpeto vimos refuxiados por todas partes. Europa«. Decatouse de que ser refuxiado non é unha identidade, senón unha circunstancia da vida.
A pesar da dureza da historia, a película navega entre o humor, o dramático e o emocional. Descubrimos a sexualidade de Amin cando imaxina Jean-Claude Van Damme facéndolle o ollo dende a televisión. «Necesitabamos esa parte divertida, porque a película está contada dende a nosa amizade«, confesa o director sobre algo que sempre lle tivo claro. «Non é unha historia só sobre refuxiados. Claro que o era, pero iso non che marca, unha persoa é moito máis. É académico, gay, ten unha casa, encántanlle os gatos, gústanlle Van Damme e quería que todo iso estivese na película porque iso te conecta con el. Compartir unha risa crea unha conexión e é bonito, xeras empatía«.
