Italiako Senatuak homosexualen eta lesbianen batasunak onartzen ditu.
ERREDAKZIOA.- Aktualitateak aste berean bi testu editorial argitaratzera garamatza. Baina Italian gertatzen ari dena ezin da albiste soil gisa jakinarazi jarrerarik hartu gabe. Dagoeneko urtarrilaren 25ean argitaratu genuen testua “LGTBI esnatzea Italian”, bertan homosexualen arteko batasunei buruzko lege-proiektuaren inguruan aurreikusita zeuden anputazio arriskuez ohartarazi genuen.
Nahikoa da komunikabideetako titularrak irakurtzea atzoko garaipena gazi-gozoa dela jabetzeko, urrats garrantzitsua dela, bai, baina hala ere homosexualen komunitatea bigarren mailako herritarren egoeran uzten duela. Hedatuena da "Italiako Senatuak homosexualen sindikatuak onartzen ditu". Hau da, inork ez du parte hartu nahi, inork ez du aitortu nahi eskuin ultrakatolikoaren eta ultraeskuinaren interesek deskafeinatu, gaingabetu, desitxuratu egin dutela egoera demokratiko batean jasanezinaren amaiera izateko deitua. Europar Batasunaren parte den herrialdea eta milaka herritarrek beren eskubide konstituzional oinarrizkoenak gutxituta ikusten dituztela eta gainerako herrikideen parean ez daudela.
Eta hemen kontua da Matteo Renzi lehen ministroaren Alderdi Demokratikoa, hasierako testua aldatzera behartu dute exekutiboan bere bazkidearen, New Center Right alderdi kontserbadorearen, sostengua lortzeko. Hala ez balitz, testuak ez luke aurrera egingo. Hala, lege-proiektua onartu dute 173 boto alde eta 71 kontra, eta Ganberaren berrespena baino ez litzateke egongo indarrean, indarrean jarri ahal izateko.
Egia den arren, gaiak sortu duen eztabaida sozial biziaren ondorioz asteko blokeoaren ostean urrats erraldoia eman dela, egia da ere homosexual italiarrek ezin diotela uko egin behar zaien ezkontzarekin duten berdintasun osoa.
Mateo Renzi lehen ministroak adierazi zuen: «Legegintzaldi honetako kronikan eta gure herriaren historian geratuko da gaurkoa. Itxaropenak beldurraren aurka irabazi du. Diskriminazioaren aurkako ausardia. "Maitasunak irabazi du".
Ez dugu hemen batasun zibil hutsa aitortzeko egin den ahalegina kenduko, baina gaia ere ez da idazteko gauza. Lehenik eta behin, bikotekidearen beste kidearen seme-alaba naturalak adoptatzeko eskubidea ez da aitortzen; itxuraz, legearen aurkakoak beldur ziren aitorpen horrek subrogazioa bultzatuko ote zuen. Ipurdiak urtaroekin zerikusirik izango duela ikusten duzu. Eta hori guztia talde katoliko eta kontserbadoreek "haurrak aita eta ama izan behar dituela" azpimarratzen dutelako. Dena den.
Bestalde, eta gizon eta emakume baten arteko batasun mota honen eta ezkontzaren arteko nahasketa saihesteko, ez da bikote barruko fideltasunaren erreferentziarik jasotzen. Edo agian promiskuitate homosexualaren gaia inposatu izana da.
Dena negatiboa denik ere ez dugu esango, azkenean ezkontza zibilean aurreikusitako eskubideen zati handi bat sexu bereko pertsonen arteko batasun zibiletara zabalduko da eta hori da lehena.
Italian baino ez da ezarri, baina gay eta lesbianentzat dakartzan mugak eta erabateko diskriminazioa salatzea ezin dugu huts egin.
Oso prezio altua ordaindu da katolikoak eta kontserbadoreak isilarazteagatik eta okerrena da azkenean onartutako testuak ez duela inor asetzen, ez legearen defendatzaileak, ez haren kontrakoak.
Laburbilduz, borrokak aurrera jarraitzen du eta ez da geldituko pertsona guztiek eskubide berdinak izan arte euren sexu edo genero aukerarekin lotutako inolako diskriminaziorik gabe. Egun horretan Matteo Renzirekin maitasunak irabazi duela baieztatu ahal izango dugu.
Editorial Gayles.tv
Lineako telebista
